آپوپتوز سلول های تک هسته ای خون محیطی در مصدومان شیمیایی؛ ۲۵ سال پس از مواجهه با گاز خردل

اهداف: گاز خردل ماده ای آلکیله کننده و محرک التهاب است که به عنوان سلاح شیمیایی به کار گرفته شد. مشکلات ریوی در افراد مواجه با گاز خردل، اصلی ترین عامل ناتوانی و مرگ و میر در درازمدت است. آسیب dna یکی از مهم ترین ضایعات بالینی به حساب می آید. آپوپتوز به طور معمول هنگام تکامل و پیری و به عنوان مکانیسمی هموستاتیک برای حفظ جمعیت سلولی در بافت ها و همچنین به عنوان مکانیسم دفاعی در واکنش های سیستم دفاعی بدن یا هنگامی که سلول ها توسط عوامل سمی یا بیماری آسیب می بینند، رخ می دهد. هدف این مطالعه مقایسه میزان آپوپتوز در سلول های تک هسته ای خونی مصدومان شیمیایی 25 سال پس از مواجهه و افراد غیرمواجه با گاز خردل بود. مواد و روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1393 انجام شد و از میان جانبازان شیمیایی 10 نفر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان گروه مورد و از میان افراد غیرمواجه، 11 نفر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. از افراد هر دو گروه 3سی سی خون محیطی جمع آوری و جداسازی سلول های تک هسته ای خون محیطی به روش گرادیان فایکل انجام شد. پس از آماده سازی سلول ها، از کیت تشخیص مرگ سلولی به روش الایزا برای سنجش میزان آپوپتوز استفاده شد. از آزمون آماری t استودنت برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: میانگین میزان بروز آپوپتوز در گروه کنترل 168/0±533/0 و در گروه مورد 116/0±345/0 بود که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نداشت (39/0=p). نتیجه گیری: گاز خردل در فاز مزمن (25 سال بعد از مواجهه)، تاثیری بر میزان آپوپتوز سلول های تک هسته ای خون محیطی ندارد.